نقش «فناوری اطلاعات » در توسعه کشاورزی و دامداری
[/vc_column_text][vc_single_image image=”1636″ img_size=”1000*500″ alignment=”center” css_animation=”top-to-bottom”][vc_column_text]
وقتی نگاهی به گذشته می اندازیم و توسعه کشاورزی و دامداری در کشور های توسعه یافته را می بینیم به یک نکته حائز اهمیت بر می خوریم، کشور های توسعه یافته زمانی که می خواستند بین صنعت و کشاورزی به یک گزینه اولویت بدهند، اولویت اصلی را به کشاورزی و دامداری دادند این درحالی است که در کشور های در حال توسعه عموما بحث کشاورزی رها شده است و همچنان قشر کشاورز و دامدار جزء دورترین اقشار به فناوری اطلاعات می باشند.
در اینجا از مسئله‌ای که در سال‌های اخیر به صورت یک مشکل در آمده به عنوان مثال یاد میشود، نوسان متقابل مابین میزان تولید پیاز و قیمت آن با میزان تولید سیب‌زمینی و قیمت آن امری است که حتی سیاست‌گذاران کشاورزی هم دیگر به آن عادت کرده‌اند. در یک سال آنقدر پیاز تولید میشود که باعث افت شدید قیمت آن میشود و در مقابل چون تولید سیب‌زمینی کاهش یافته قیمت آن بالا می‌رود و در سال دیگر دقیقاً بر عکس همین قضیه پیش می‌آید. اما شاید خیلی دور از ذهن نباشد که همه این موارد با یک نظام هماهنگ و یکپارچه برنامه ریزی شده بر اصول IT است. شناخت و تعیین ظرفیت‌های زراعی و کشاورزی هر منطقه از کشور و تلفیق دقیق این ظرفیت‌ها با سایر شرایط حاکم بر آن منطقه از قبیل آب و هوا، مکانیزاسیون و … میتواند هر ساله در ابتدای فصل زراعی، کشاورز را برای انتخاب نوع محصولی که بالاترین بازده اقتصادی را برای کشور داشته باشد، یاری کند. ضمن این‌که اکثر شرایط را تحت کنترل و اختیار کشاورز قرار می‌دهد.
از جمله مواردی که می توان به یک کشاورز یا دامدار سرویس های الکترونیک دارد می توان به آموزش الکترونیک و ارائه خدمات الکترونیک( خدمات اطلاع رسانی، یک سویه، دوسویه، تراکنشی و ..) اشاره کرد. در همین راستا بد نیست اشاره نماییم که کشور هند که توانست اقتصاد خود را به یکی از اقتصاد های برتر دنیا تبدیل کند، چندین سال پیش رویکرد ویژه و خاصی جهت توسعه کشاورزی برگزیدند.
فناوری در فرآیند تولید یک محصول میتواند باعث جلوگیری از ضرر، افزایش بهره وری، تنوع و ارزش کالا شود. به عنوان مثال اگر کشاورز بتواند از طریق آموزش الکترونیک اطلاعاتی در مورد بذر مناسب منطقه ی خودش، بهترین زمان و طریقه ی کاشت اصولی، تعداد و دور آبیاری، زمان مناسب کود دهی و زمان برداشت یک محصول کسب نماید و آن ها را به کار ببندد یقینا باعث افزایش تولید محصولاتی با کیفیت، تنوع و ارزش کالا میشود. بدیهی است فناوری اطلاعات اگر درست به کشاورزان عرضه شود و آن ها به صورت صحیح به کار گیرند باعث افزایش تولید محصول، کاهش ضایعات، مدیریت دقیق در کاشت و برداشت و رونق و بهبود زندگی آنها میشود.
همچنین اگر کشاورز بتواند از خدمات الکترونیک بهره ببرد و تمام درخواست های خود در حوزه باغداری، کشاورزی، دامداری و.. را بصورت مکانیزه و الکترونیک در تلفن همراه خود یا بر روی بستر اینترنت داشته باشد، این اتفاق باعث سهولت کار برای آنان شده و میتواند با کمترین مراجعه به متولیان دولتی و خصوصی، در محل خود اقدام به فروش، ثبت درخواست، پیگیری درخواست، اخذ مجوز و … خود کند.
در زمینه ی استفاده از آموزش الکترونیک در کشاورزی ما در ابتدای راهی بسیار طولانی قرار داریم اما آنچه مسلم است این است که رسیدن به آن دور از دسترس نیست. دولت و دیگر دستگاهای ذی ربط باید با برنامه ریزی و به صورت اصولی در زمینه ی ورود اینترنت به بخش روستایی تصمیم گیری کنند.
آنچه مسلم است این می باشد که ما و دولتمردان باید بپذیریم برای پیشرفت در صنعت گذرگاهی جز کشاورزی وجود ندارد، درحال حاضر هم کارهای خوبی اتفاق افتاده که با حمایت همه دستگاه های کشور ان شا الله در آینده دیگر شاهد بی نظمی و نا به سامانی در کشاورزی و دامداری کشور نباشیم.
مجید حصارکی
مدیر بازاریابی و توسعه بازار گروه مهندسی آی کن
۱۹ تیر ۹۵
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
