نسل‌های ابتدایی یکپارچه سازی
(مبتنی بر یکپارچه‌سازی از طریق فراخوانی مستقیم سرویس)
یکپارچه ساز ESB
در حال حاضر در سازمان ها از نرم افزارهای متعدد و متنوعی به صورت همزمان استفاده می شود که در اصطلاح مدل جزیره ای نامیده می شوند. به همین دلیل و با توجه به مشکلات متعدد استفاده از نرم افزارهای جزیره ای و وجود سیستم های متعدد سازمانی که هرکدام از تکنولوژی های خاص خود بهره می برند، لزوم استفاده از ابزاری که بتواند یکپارچه سازی بین سیستم ها را پیاده سازی نماید به شدت احساس می شود. همچنین تعدد بانک های اطلاعاتی در دستگاه های اجرایی مختلف مانعی بر سر راه یکپارچه سازی اطلاعات دستگاه ها می باشد.
در گذشته از روش های مانند ایجاد ارتباط مستقیم از طریق اتصال مستقیم به پایگاه داده، ایجاد ارتباط مستقیم با دیگر سیستمها از طریق فراخوانی DLLها و توابع نرم‌افزار طرف مقابل و یا ایجاد ارتباط مستقیم از طریق فراخوانی وب سرویس‌های نرم‌افزار طرف مقابل استفاده میشد. که این ارتباطات مستقیم مشکلاتی را نیز به همراه داشت که می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- عدم وجود مدیریت یکپارچه بر ارتباطات بین نرم‌افزاری
- استاندارد نبودن روش انتقال اطلاعات و نوع یکپارچه‌سازی
- بالا رفتن هزینه‌های نگه‌داری و تغییر سیستمها برای سازمان
- امکان ازبین رفتن اطلاعات و پیامها در حین انتقال و تبادل اطلاعات بین سیستمها (Sync- Async)
نسل‌های ابتدایی یکپارچه سازی
(مبتنی بر یکپارچه‌سازی از طریق پایگاه داده و DLL)
شمای ارتباطات نرم افزارهای یکپارچه‌ساز معمولی در سازمان‌ها
معضلات: تعدد و تنوع تکنولوژی‌های یکپارچه‌سازی و پیچیدگی روش‌های آن
یکپارچه‌ساز آی‌کن (IIF) نقش گذرگاه ارتباطی بین نرم‌افزارها و سرویس‌های سازمانی و فراسازمانی را ایفا می‌کند که به طور کلی مسئولیت مدیریت پیام‌های بین نرم‌افزاری، مانیتورینگ، اعمال سطوح دسترسی، تغییر پروتکل ارتباطی (انتقال اطلاعات بین سیستم‌هایی که از تکنولوژی متفاوتی استفاده می کنند) و … را بر عهده دارد و با توجه به معماری استاندارد و زیرساخت سرویس‌گرای محصول، سازمان را در جهت نیل به معماری سرویس‌گرا و استاندارد یاری می‌رساند.
